Bugün bayram, bugün pek çok kişi gibi ben de hüzünlüyüm. Her bayram “bugün bayram neşeyle doluyor insan” sözü içimde dolaşırken bile mutlu olan ben, bugün biraz buruğum.

Covid-19 sebebiyle ayrı kaldığımız ailelerimize, akrabalarımıza ve memleketlerimize özlemimizi görüntülü de konuşsak gideremedik. İnsan eliyle büyüyen teknoloji bu salgında hasret gidermede yeterli olamadı. Bir yarımız evde, diğer yarımız da sevdiklerimizde kaldı. Çocukluğumuzu hatırlatan büyüdüğümüz şehirlerde kaldı aklımız. Benim için Ankara…

Bayramdan birkaç gün önce başlardı hazırlıklar. Biz çocukların telaşı bakkala yeni gelen torpil, çıtır pıtır ve tabancaları en ucuza alabilmekti. Onlar olmadan bayram olur mu? Ailemizin terzisi rahmetli halamız büyüklerimizin küçük gelen kıyafetlerini kardeşimle bana uyarlardı. Ulus’a bayramlık almaya gittiğimiz de olurdu. Her ne şekilde olursa olsun onun mutluluğu yeterdi bize. Arife akşamı banyomuzu yapar, kıyafetler başucumuzda erkenden yatardık ama heyecandan uyumak ne mümkün!

Bayram namazı sonrası babam, kardeşim ve ben eve geldiğimizde kapıda karşılardı bizi babaannem ve ablalarım. Boşnak böreğinin kokusu girer girmez hissettirirdi kendini. Kahvaltısı ayrı bir güzel olurdu bayramın, sanki birlik ve beraberliğin sembolü gibi… Sonrasında bayramlaşma ve harçlık dağıtımı…

Yıl 2020, yaşım 58. Ankara’dan ayrılıp hayat mücadelesine başlayalı 32 yıl olmuş. Eşimle birlikte yine bayramları Ankara’da geçirmeye çalışıyoruz. Allah uzun ömürler versin annem, babam, kardeşlerim, akrabalarım ve sevdiklerimle olunca coşkulu bayramlar. Hep birlikte kalabalık kahvaltılarla güzel bayramlar.

Ben bayramın güzelliklerini doyasıya yaşamış bir insanım. Nerede o eski bayramlar desem bile uyarlanmış bayram kıyafetleri gibi eskisini de ansam, yenilerini de yaşasam mutlu olmaya gayret edeceğim. Hüznü bir kenara bırakıp elimizdekilerin kıymetini bilmek dileğiyle.

Herkese iyi bayramlar.

Ahmet Z. Gürşen

---

Paylaş: